Kiam de rekte rilatas al verbo, ĝi normale montras lokon, kie komenciĝas movo:
Mi venas de la avo, kaj mi iras nun al la onklo.[FE.9] La moviĝo komenciĝis ĉe la avo, iris for de li, kaj direktiĝas nun al la onklo.
La vento forblovis de mia kapo la ĉapon.[FE.39]
Mi saltadis la tutan tagon de loko al loko.[FE.40]
Mi volis lin bati, sed li forkuris de mi.[FE.18]
Por klareco oni povas je bezono uzi for de aŭ disde. La polico prenis la ŝtelitan monon for de la rabisto / disde la rabisto. Se oni dirus: ...la ŝtelitan monon de la rabisto, oni povus eble pensi, ke temas pri apartena de (= "... la ŝtelitan monon, kiu apartenis al la rabisto").
Rilate al verbo, de povas ankaŭ montri originon, kio estas simila al formovo:
De la patro mi ricevis libron, kaj de la frato mi ricevis plumon.[FE.9]
Saĝa filo lernas de la patro.[SS.13]
La hebreoj estas Izraelidoj, ĉar ili devenas de Izraelo.[FE.36] Izraelo estas ilia prapatro.
Donu al mi manĝi de ĉi tiu ruĝa kuiraĵo.[Gn.25]
Rilate al verbo, de povas ankaŭ montri malsimilecon, distingon, apartecon, malproksimecon, disecon:
Per kio diferencas via amato de aliaj amatoj?[AK.5]
Mi povus diferencigi la saĝajn de la malsaĝaj![FA1.69]
Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?[Ps.88]
Nun mi iom liberiĝis de la plej urĝaj el miaj kolektiĝintaj laboroj.[L1.184]
Trankviliĝu de l' batado, ho mia kor'![FK.303]
Rilate al verbo, de povas montri la komencan momenton de daŭra ago aŭ stato.
Tempa de povas stari antaŭ tempopunkto:
Li laboras de la sesa horo matene.
Ŝi tion kapablas de la naskiĝo.
Mi sciigas, ke de nun la ŝuldoj de mia filo ne estos pagataj de mi.[FE.24]
Tempa de povas stari ankaŭ antaŭ esprimo de tempodaŭro. Tiam la du daŭroj komenciĝas (pli-malpli) samtempe:
Mi konas lin de longa tempo.[FA2.94]
Nur de ses monatoj mi scias la veron.[BV.74]
De la mateno mi nenion manĝis.[Rz.13]
Ĝi komencas sian ekzistadon nur de hodiaŭ.[OV.111]
Por montri klare, ke temas pri tempo, oni povas uzi ekde aŭ de post:
Se temas pri tempopunkto, apenaŭ estas diferenco inter ekde kaj de post, sed se temas pri tempodaŭro, la diferenco estas ja granda: de post ŝia vivo = ekde ŝia morto.
Ekde ŝia vizito li ŝajnas multe pli feliĉa.
Mi promesas ekde hodiaŭ ne fumi plu.
Multe ŝanĝiĝis de post tiu tempo.[FA3.143]
Zamenhof foje skribis depost kiel unu vorto: Depost sia plej frua aĝo ŝi montris jam malbonajn trajtojn de karaktero.[F4.91] Nenio pravigas tian kunmeton, sed se oni tamen uzas ĝin, oni atentu pri la akcento: dEpost.
Zamenhof uzis ankaŭ deloke de kaj detempe de por fari distingon inter loka kaj tempa de, sed tiuj esprimoj ne estas oftaj:
Li mezuris la larĝon deloke de la malsupra pordego ĝis la ekstera rando de la interna korto.[Jĥ.40]
Al tio [longa kuŝado en la lito] ŝi alkutimiĝis detempe de sia infaneco.[FA4.149]