PMEGGramatiko / E-vortecaj vortetoj / E-vortecaj vortetoj ceteraj /

14.3.12. Kvazaŭ

Kvazaŭ = “proksimume, ŝajne, iamaniere, laŭaspekte”. Ĝi montras nerealecon, ŝajnon:

Kvazaŭ povas esti nuancilo de O-vorta frazparto montrante, ke ĝi estu komprenata nur kiel ŝajno. Ĉi tia kvazaŭ staru ĝuste antaŭ tio, al kio ĝi rilatas:

Preskaŭ kaj kvazaŭ «

Ne konfuzu kvazaŭ kun preskaŭ. Kvazaŭ montras nerealecon, ke io ŝajnas ia, kvankam ĝi vere estas (tute) alia. Preskaŭ montras nesufiĉecon (malgravan), ke io estas ja tiaspeca, sed ke mankas iomete: Li estis kvazaŭ pikita per ponardo. Ŝajnis kiel ponardopiko, sed tute ne estis. Li estis preskaŭ pikita per ponardo. La ponardopiko maltrafis lin.

Enkondukilo de subfrazo «

Kvazaŭ ankaŭ estas enkondukilo de subfrazo: En la ventro estas tia krakado, kvazaŭ tuta regimento ekblovus trumpetojn.[Rz.21] Ni ŝajnigu, kvazaŭ ni tute ne scias, kia homo li estas.[Rz.32]

Komparilo «

Kvazaŭ povas ankaŭ enkonduki komparajn esprimojn simile al kiel: La varmo de la ĉambro kaj la delikata bonodoro de la floroj ebriigis ŝin kvazaŭ drinkaĵo.[M.148]

Kiel se «

En la plej unua tempo kvazaŭ ankoraŭ ne ekzistis. Tiam oni uzis anstataŭe kiel se aŭ nur kiel, sed nur por enkonduki subfrazojn.


Dosierdato: 6 Novembro 2005 (07:11:57 GMT)