38.2.13. ER
ER = “tre malgranda parto de tutaĵo”. ER estas uzata, kiam io konsistas el multaj samspecaj partetoj. Tio, kio staras antaŭ ER, ĉiam montras la tuton, kiun la partetoj konsistigas:
- sablo → sablero = grajno de sablo
- neĝo → neĝero = flok(et)o el neĝo
- ĉeno → ĉenero = unu kunliga parto (ringo) de ĉeno
- pluvo → pluvero = akvoguto de pluvo
- mono → monero = peco de metala mono (papera monpeco nomiĝas monbileto aŭ monpapero)
- herbo → herbero = unu tigo de herbo
- fajro → fajrero = tre malgranda (fluganta) brulanta parto (elektran fajreron oni nomas ankaŭ sparko)
- kudri → kudrero = unu kompleta tratiro per kudrilo kaj fadeno
Ordinara radiko «
- ero = malgranda (konsistiga) parto
- ereto = malgrandega ero
- grandaj eroj → grandera = konsistanta el grandaj eroj
- disaj eroj → diseriĝi = dispartiĝi en multajn disajn erojn
ER, PART kaj PEC «
ER montras unu el multaj similaj apenaŭ distingeblaj konsistigaj partoj de tuto. Se temas pri diversspecaj aŭ individuecaj partoj, oni ne uzu ER, sed PART: mondoparto (≈ kontinento), landparto, korpoparto, parto de libro. Se temas pri parto, kiu estas derompita aŭ deŝirita de tuto, oni uzu PEC: Mi disŝiris la leteron kaj disĵetis ĝiajn pecetojn en ĉiujn angulojn de la ĉambro.[FE.42] (PEC havas ankaŭ diversajn aliajn signifojn.)