Konsideri parton aŭ econ, izolante ĝin el la tuto, al kiu
ĝi apartenas:
oni nomas substanco tion, kio restas el iu
objekto, kiam oni abstraktis de ĝi ĉiujn ĝiajn
percepteblajn ecojn.
abstrakta
Konsiderata aparte de la tuto, al kiu ĝi apartenas:
diskutado abstrakta kaj teoriaZ;
tiaj radikoj enhavas en si jam abstraktan sencon, sekve la aldono
de
-ec tiakaze estas simpla balasto, pleonasmo
[1];
teoriuloj, kiuj tro abstrakte pritraktas tiajn demandojn
[2];
[la leĝoj de la vivo] havas nenion komunan kun
logikaj principoj aplikeblaj nur rilate abstraktojn
[3];
geometria punkto estas abstraktaĵo;
la abstrakteco de liaj rezonoj lacigas la leganton.
malkonkreta
malkonkreta