(iu)
Posedanta la talenton facile, bele kaj konvinke paroladi:
elokventa oratoro.
2.
(io)
Bela kaj konvinka:
elokventa parolado, stilo, rigardo.
elokventi
(ntr)
Bele kaj konvinke paroli:
sciu elokventi, sciu ankaŭ silenti
[2].
elokvento,
elokventeco
Parola beleco kaj konvinka forto:
per mono eĉ silento fariĝas elokvento
[3];
la elokventeco estas anima kapablo,
kiu igas nin estroj super la koro
kaj spirito de aliaj;
la tro konstanta elokventeco enuigas.