tradukoj: bg ca de en es fr hu nl pt ru sv

^*gut/o [1]

^*guto

1.

Globeto, malgranda ero, kiu defluas el fluaĵo: guto de pluvo, de sango, de ŝvito; eĉ guto malgranda, konstante frapante, traboras la monton granitan[2]; ŝviti per dikaj gutoj; verŝi guton post guto.

2.

Malgranda kvanto da fluaĵo: guto da vino, da akvo, da veneno; restas ankoraŭ kelkaj gutoj en la fundo de la glaso; sen gutoj malgrandaj maro ne ekzistus[3]; maro estas nur gutaro^Z.

3.

(figure) Iometo da io abstrakta: la publiko ne faras al si la demandon ĉu ekzistas eĉ guto da senco kaj logiko en ĉiuj tiuj ĉi spritaj mokoj [4]; pli helpas guto da feliĉo ol barelo da saĝo[5].

gut

Sono de fala guto trafanta surfacon: Gut... gut... gut... gut...! Pluveroj, kiuj sinkas... [6].

guti

Deflui, fali pogute: de la rozfolioj ankoraŭ gutas roso; larmoj gutis de ŝiaj vangoj; ne gutas mielo el la ĉielo (neniu akiro sen laboro)[7]; subite ekgutis pluvo; pluvo tragutas tra la tegmento; malpacema virino estas kiel konstanta gutado [8] ŝviti.

gutigi

Faligi gutojn, verŝi pogute: la folioj post la pluvo gutigas la akvon per milkoloraj perloj.

gute, pogute

Guto post guto, iom post iom malrapide: verŝi pogute; feliĉo venas gute, malfeliĉo venas flue[9].

deguti

Fali gutante: unu sangoguto, vere nur unu sola, degutis de la blanka ĉefplumo [de la anĝela flugilo] [10]; li per unu mano kaptis la oleon degutantan de la pano [11]; (figure) kiam li respondis, malŝato kaj malaprobo kvazaŭ degutis el liaj vortoj [12].