tradukoj: be br de en es fr hu la nl pl pt ru

^*kan/o [1]

^*kano

1.

Alta herbo, kies trunketoj iĝas per sekiĝado fortikaj, ordinare el familio poacoj, kiel ekzemple fragmito: [ŝi metis la infanon] inter la kanojn sur la bordo de la Rivero [2].

2.

Trunketo de kano ¹, uzata kiel materialo pro fari meblojn, aŭ kiel iloj, ekzemple bastono por sin apogi, aŭ por frapi: ŝi prenis por li keston el kanoj kaj ĉirkaŭŝmiris ĝin per asfalto kaj peĉo [3]; vi fidas la apogon de Egiptujo, tiu kano rompita, kiu, se iu sin apogas sur ĝi, eniras en lian manon kaj trapikas ĝin [4]; sin apogi sur rompita kano (iluzie kalkuli pri neefektiva helpo, vane fidi senpovan helponton); ne malvolu puni knabon: se vi batos lin per kano, li ne mortos [5]; kano kaj instruo donas saĝon [6]; tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, kaj mia brako rompiĝu de kanoi (de bato per kano) [7].

sukerkano

alta herbo, kies suko donas sukeron, genro el familio poacoj (Saccharum).