tradukoj: be br ca cs de en es fr hu nl pt ru sv

^*majstr/o

^*majstro

1.

Kompetenta specialisto:

a)

Korporacie agnoskita metiisto kaj estro de grupo da laboristoj aŭ disĉiploj: nun mi sendis homon saĝan kaj kompetentan, mian majstron Ĥuram [1]; la patro rekomencis sian tajloran laboron, kaj la filo eklaboris ĉe majstro [2].

b)

(figure) Persono lerta kaj sperta en iu metio, fako, okupo: koniĝas majstro laŭ sia verko [3]; majstre ĉizi lignon^Z; tie staris nuda belega virino, tiel bela, kiel povis krei nur la naturo kaj la plej granda majstro de marmoro [4]; „Eterna bukedo“ restis dum jaroj la libro, kiun mi plej ofte utiligis por montri al kleraj pridemandantoj, kion kapablas esperanto en la manoj de majstro [5]; okaze kunvenis kvar sinjoroj, grandaj majstroj kaj amantoj de mensogado [6].

2.

Respektotitolo: „Vivo kaj opinioj de majstro M'saud“ (romano de Jean Ribillard) [7].

a)

Respektotitolo donata de la publiko al granda artisto (precipe muzikisto aŭ pentristo): la malnovaj majstroj (grandaj pentristoj de la 13a–17a jarcentoj); ankaŭ la konsilisto konsentis, des pli ĉar la komponaĵoj de la juna majstro trovis favoron antaŭ lia severa juĝo [8]

b)

Respektotitolo donata de disĉiploj al sia instruisto: kaj ili diris al li: Rabeno (tio estas, majstro), kie vi loĝas? [9];

c)

Respektotitolo kiun iuj esperantistoj donas al Zamenhofo: nomu min per mia nomo, nomu min fondinto de la lingvo, aŭ kiel vi volas, sed mi petas vin, ne nomu min plu „majstro“, ĉar per tiu morale tro liganta nomo vi malliberigas nian aferon [10]; La famon, ne brue, Nur poste, malfrue, Simile al eĥo de mortkrio Mallonga sciigo alportis: „La Majstro mortis!“ [11].

majstraĵo, majstroverko

Verko inda je majstro.

eklezimajstro, ekumena majstro

En la orienta kristanismo, persono kiu grave influis la eklezian doktrinon: Johano la Orbuŝa estas ekumena majstro kaj patro de la Eklezio; en ortodoksismo la titolo „patro de la Eklezio“ estas pli honora ol „eklezimajstro“; en ortodoksismo la lasta „patro de la Eklezio“ estas Johano la Damaskano, post kiu aperis grandaj eklezimajstroj Simeono la Nova Teologo kaj Gregorio Palamo.