tradukoj: be de en fr hu nl pt ru

^*petol/i

^*petoli

1.

Sin amuzi per sencelaj viglaj ludaj movoj, kiel infano: la infano ne ĉesas petoli [1]; la hundo petolis ĉirkaŭ miaj piedoj; birdo petolas kiom ĝi volas [2]; (figure) ŝiaj petolaj (petolantaj) haroj estis ligitaj nur per rubando^B.

2.

Senkonsidere kaj infanece amuzi sin per gaje ŝercaj, plaĉe malicetaj agoj aŭ paroloj: juneco petolis, maljuneco malsatos [3]; petolu, diboĉu, sed sorton ne riproĉu^Z; petola mieno, lango; transpetoli la grandan paŝon de sia vivo, kiel nepripensema knabino^Z.

petolo

Vigla, ŝerca, maliceta ago farata pro ludemo: petolado sen mezuro ne kondukas al plezuro [4]; ne malofte ŝi faris ian petolon, pri kiu oni poste kulpigis min [5].

petolema

Vigle ludema, ŝerce gaja: li estas tre gaja, eĉ petolema, ridegas brue, plengorĝe [6].

petolemo

Verva, ludema, ŝerca gajo.

petolulo

Homo vigla, ema al gajo, al ŝercado kiel infano: „... ili ĉion tuj rimarkas, la malgrandaj petoluloj!” diris la patrinoj [7].