tradukoj: de en fr hu nl ru

Slavon/o^PIV

Slavono

Komuna literatura lingvo de la sudaj slavoj (9–18 jc), orientaj slavoj (10–18 jc), moravoj kaj ĉeĥoj (9–11 jc), rumanoj kaj moldavoj (14–18 jc), plu uzata de la ortodokse kristanaj slavoj kiel lingvo religia: inter la lokaj variaĵoj de Slavono menciindas la orientslava, bulgara, makedona, serba, kroata-glagolica, ĉeĥa kaj rumana.
Rim.: Dum longa tempo Slavono estis la ĉefa aŭ eĉ sola literatura lingvo de pluraj slavaj popoloj, kaj oni rigardis kaj nomis ĝin la slava. Post la 18a jc la nocio slava lingvo iĝis supernocio ara, kaj por eviti konfuzon, oni komencis uzadi diversajn adjektivojn, por neprigi la sencon individuan: la klasikan Slavonon de la frua periodo iuj nomas „malnovslava“ (kvankam logike parolante, malnovrusa ankaŭ estis unu el malnovslavaj lingvoj), kaj la tuton da lokaj variaĵoj de Slavono en pli malfruaj epokoj, „eklezislava lingvo“ (ankaŭ malĝuste, ĉar ĝi krome estis la lingvo de scienco, diplomatio kaj politikaj pamfletoj). Krome, la lingvanoj mem ĉiam konsciis Slavonon kiel unu kontinuan tuton, ekde la Praslavono cirila-metodia ĝis la sinoda Slavono de la elizabeta Biblio. En Esperanto tiaj mallertaj elturniĝoj estas nenecesaj kaj nerekomendindaj. [Sergio Pokrovskij]

slavona

Rilata al Slavono: slavonaj alfabetoj (glagolico kaj kirilico); la Slavona Biblio; slavona diservo.

slavoniĝo

Ŝanĝiĝo en lingvo kaj literaturo kaŭzita de tradicioj slavonaj: la unua slavoniĝo (en la Kieva regno); la dua slavoniĝo (en la Moskva regno).

slavonaĵo

Vorto, frazaĵo aŭ gramatikaĵo el Slavono uzata en alia lingvo (precipe en la rusa), ofte por stila efekto aŭ por terminfarado.