Bernard de Chartres kutimis diri, ke ni estas kvazaŭ nanoj sur la ŝultroj de gigantoj, tiel, ke ni povas vidi pli ol ili, kaj pli forajn aĵojn, ne pro ia vida akreco niaflanka, aŭ pro ia fizika eco, sed pro tio, ke ni estas alte portataj kaj levataj de ilia giganta staturo.