Vorton kun la finaĵo A oni nomas A-vorto. A-vortoj montras ecojn, kvalitojn, apartenojn, rilatojn k.s., kaj estas uzataj por priskribi. La A-finaĵo aldonas la ĝeneralan ideon "karakterizata de tio, kion esprimas la radiko":
La signifo de A-vorto dependas kaj de la radiko, kaj de la kunteksto.
Ankaŭ posedaj pronomoj (ŝia, nia, sia k.t.p.) kaj vicordaj nombrovortoj (dua, sesa, dek-unua k.t.p.) estas A-vortoj.
Post A-finaĵo povas sekvi J-finaĵo por multe-nombro, kaj N-finaĵo por frazrolo. Oni ankaŭ povas meti ambaŭ, sed ĉiam J antaŭ N:
| longaj | longan | longajn |
| ruĝaj | ruĝan | ruĝajn |
| miaj | mian | miajn |
| sesaj | sesan | sesajn |
Legu ankaŭ pri A-vortaj frazpartoj.
A-vortoj estas uzataj precipe por priskribi O-vortojn. Rekte priskribantaj A-vortoj staras plej ofte antaŭ la priskribata O-vorto, sed ili ankaŭ povas stari poste. Eĉ povas esti A-vortoj samtempe antaŭ kaj post la sama O-vorto:
A-vorto, kiu staras post sia O-vorto, estas ofte pli emfazita..
A-vorto povas ankaŭ priskribi ion pere de verbo:
La domo estas granda. Granda priskribas la O-vorton domo pere de la verbo estas.
Tiuj ĉi verkistoj estas famaj. Famaj priskribas la O-vorton verkistoj pere de estas.
Mi farbis mian domon blanka. Blanka priskribas la O-vorton domon pere de la verbo farbis.
A-vortoj estas ankaŭ uzataj por priskribi pronomojn kaj aliajn O-vortecajn vortetojn, ordinare pere de verbo: