La vortfara uzo de E-finaĵo tre similas al la uzo de A-finaĵo. La elekto inter A kaj E ĉefe dependas de tio, al kio la A-vorto aŭ E-vorto gramatike rilatas.
E = "rilate al la afero, tiel kiel la afero" k.s.:
Kiam la radiko de E-vorto havas ecan signifon, la E-vorto normale montras manieron. Tiaj E-vortoj ne multe varias laŭ la kunteksto:
Kiam la radiko de E-vorto ne havas ecan signifon, la E-vorto montras diversajn signifojn depende de la radiko kaj depende de la kunteksto:
Se la radiko havas agan signifon, la E-formo povas signifi "rilate al la koncerna ago, karakterizate de la ago" k.s. La signifo ofte estas simila al ANT-participo aŭ INT-participo kun E-finaĵo:
Ĉe iuj E-vortoj, la signifo estas maniera, kvankam la radiko estas aga:
La blanka figuro [...] tie sidis, direktinte la rigardon fikse al sudo.[FA3.28] = ...direktinte la rigardon senmove al sudo.
Ŝi [...] ekkantetis false ian francan kanton.[M.29] = ...kun falsaj tonoj...
Mi parolas en ĝi [la Franca lingvo] sufiĉe korekte kaj facile.[M.57] = ...sufiĉe senerare...
Legu pli detalajn klarigojn pri tiaj vortoj kun A-finaĵo.