tradukoj: be br de en es fr hu it nl ru sk

^*alud/i

^*aludi

(x)
Nerekte paroli pri iu aŭ io, elvokante la ideon, sed ne citante la vorton: la ministro aludis la ĵusajn packontraktojn; mi tute ne intencis aludi vin, al vi; la participa finaĵo „ot“ aludas estontecon pli ĝuste ol deviĝecon; ĉi tiu fezo kaj nezorge ligita kravato aludis la liberecon de la kampara vivo^B; donas signojn per la okulo, aludas per siaj piedoj [1]; por saĝulo sufiĉas aludo[2]; la muziko ŝajnas al mi aludo al iu senlima, ie ekzistanta feliĉo^B; en ŝerco kaj ludo ofte sidas aludo[3]. kovri 6.