tradukoj: be bg br de en es fr it ru sk sv

^*avert/i

^*averti

1.

Antaŭsciigi kaj atentigi iun pri io: mi avertas vin, ke tion ĉi vi en mia parolo ne trovos^Z; la punkto avertas la leganton mallaŭtigi la voĉon (ke li devas mallaŭtigi la voĉon); meti averton en la klubejo; ni avertas ilin ne esperi subvencion. avizi.

2.

Antaŭsciigi kaj atentigi iun pri minacanta danĝero aŭ malbono, por ke oni ĝin evitu: averti iun pri danĝero^B, eraro, risko; la instruisto avertis la knabon, ke li estos punata, se li ne laboros pli diligente; averti iun kontraŭ lia malnobla konduto^Z; averti iun de grava eraro; li decidis ĉeesti la kunvenon malgraŭ avertoj de siaj amikoj; mi deklaras por averto de ĉiuj malkompreniĝoj, ke...^Z; ni forgesas averton, ni memoras la sperton[1] admoni.

3.

Malkonsili iun de io; konsili iun, ke li ne faru; deadmoni iun de io^Z; dekonduki iun de io: li avertis min, ke mi ne faru la projektitan vojaĝon; avertu Saran, ke ŝi ne kantu [2]; tie ĉi la komoj avertas la leganton ne rigardi la interkomajn vortojn kiel la objekton de la verbo; la eldonado de literatura revuo estas dezirinda, sed mi avertas ne ekeldoni ĝin facilanime (ke li ne rigardu...; ke oni ne ekeldonu...); min avertis la zorgo, ke min trompo de rabisto ne fordonu al la sklaveco^Z; ne malnobla estas la zorgo, kiu penas min averti, ke mi ne trompu mian reĝon^Z admoni.
Rim.: En tiu senco estas nepre necese aŭ meti ne antaŭ la infinitivo, por ke oni ne donu averti la 1an sencon, aŭ uzi negativan dependan propozicion ke... ne... avertu.

averto

Ago averti, rezulto de la ago: ĝi esprimas sian opinion en formo de riproĉo aŭ averto [3]; Tio devas esti por ni averto, por ke ni ne kondutu tiel same [4]