Rim.: Mankas taŭga vorto por la sportkonkursoj kiuj rajtigas je la titolo „ĉampiono“. Oni trovas en la uzo la vorton „ĉampionado“, kiu estas sone proksima al la iom internacia „championat“ ― sed tia uzo ne estas kohera kun la esperanta derivado, ĉar logike tia vorto devus signifi „estado ĉampiono“ ― kiel „reĝado, profesorado“ ktp. Logika kaj memtrudiĝanta solvo estus „ ĉampionumo“ ― sed oni tiom fortimigis la esperantistojn kontraŭ ĉi tiu sufikso, ke ili preferas misuzi alian sufikson ol fari vorton per -um. [Sergio Pokrovskij]
rekordulo
probatalanto
Bourlet estis la vera ĉampiono de Esperanto
[1].
Rim.: Ĉi tiu senco, komuna al la lingvoj angla kaj la latinidaj, estas tute nekonata, stranga kaj komike nekutima en aliaj lingvoj ― dum la sporta sifnifo ja estas tute internacia; sekve, la frazoj kiel ĉampiono de la kredo impresas onin proksimume kiel rekordulo de la kredo ― kio probable ne estas la intenco de la dirinto. Kaj ĝenerale, estas nenia avantaĝo konfuzi en unu vorto tiom malsamajn sencojn. [Sergio Pokrovskij]