tradukoj: de en fa fr hu nl ru

^*kitel/o

^*kitelo

1.

Vasta manikhava vesto el vulgara ŝtofo, kovranta de ŝultro ĝis genuoj; longa bluzo: oni vestis ŝin (la forbruligotan sorĉistinon) per kitelo el maldelikata saktolo [1]; vi fariĝis eleganta sinjorino, kaj mi devas montri min al vi en mia malpura kitelo! [2]; kiam do Simon Petro aŭdis, ke ĝi estas la Sinjoro, li alzonis al si sian kitelon (ĉar li estis nuda) kaj ĵetis sin en la maron [3]; Bartos Antonin, fervojista pensiulo, postulas la kompenson por la neniigita mortkitelo [4].

2.

Ĥalato: sufiĉas vidigi sur televida ekrano aktoron kun blanka kitelo en falsa laboratorio por ke la publiko ekaĉetu la saman markon de lavpulvoro, kiun li tenas mane [5].

trudkitelo

1.

Kitelo kun longaj manikoj, uzata por senmovigi psikiatrajn pacientojn aŭ danĝerajn personojn: li kuŝis, vestita per trudkitelo, firme ligita al la feraj rungoj de sia lito [6]

2.

(figure) Io kio bremsas la disvolviĝon: Flandra ŝtato devas reakiri sian suverenecon per retiriĝo el trudkitelo de monda kapitalismo [7]