tradukoj: fr

kojne/o [1]

kojneo

1.

Dialekto de la antikva greka lingvo, kiu iĝis komuna lingvo ĉirkaŭ orienta Mediteraneo de 300 a.K. ĝis 400 p.K. proksimume: multegaj negrekoj lernis kaj uzis la kojneon [2].

2.

(figure) Lingvo, kiu estis dialekto kaj iĝis interlingvo.