tradukoj: be br de en es fr hu nl pt ru

^*novic/o [1]

^*novico

1.

Monaĥiĝonto, viro pasiganta provtempon en monaĥejo antaŭ ol definitive monaĥiĝi: Karolo Piĉ ... fariĝis por kelkaj monatoj eĉ novico ĉe dominikanoj, sed baldaŭ revenis hejmen [2].

2.

(evitinde) Novulo li estas novico ĉe virinoj; novice maltrafi^Z; novicoj jam kapablas pli-malpli kontentige legi en Esperanto [3]; ĉiu novico devis kelkfoje mane reskribi la „Teorion“ [4].
Rim.: Nur la senco novico¹ estas Fundamenta, kiel atestas la UV-tradukoj en la lingvojn kiuj ne konfuzas „monaĥiĝonto“n kaj „novulo“n. La sencon novico² PV kaj ambaŭ PIV-oj misprezentas kiel figuran, iel (kiel?) derivitan el novico¹; fakte temas pri atavismo latin(id)a ― en Latino, male ol en Esperanto, la ĉefsignifo de „novicius“ estis la ĝenerala „novulo“, el kiu la senco „monaĥiĝonto“ evoluis per specialigo, facile komprenebla kadre de monaĥejo, sed komika en aliaj situacioj. Tial la ekzemplo pri novico ĉe virinoj, persiste prezentata de PV kaj ambaŭ PIV-oj, provizas riĉan materialon por fantazioj ĉe homo, en kies gepatra lingvo ne ekzistas la konfuzo inter „monaĥiĝonto“ kaj „novulo“ ― sed por fantazioj tute alispece amuzaj ol ĉe la latinidlingvanoj. [S. Pokrovskij]

novicino

Ino kiu estas en monaĥinejo por pasigi provtempon antaŭ ol definitive monaĥiniĝi.