tradukoj: be de en es fr grc hu it nl pl pt ru sk

Platon/o

Platono

1.

Greklingve Πλάτων . Fama helena filozofo (428 aŭ 427 – 348 aŭ 347 a.K.), disĉiplo de Sokrato. La filozofio de Platono estis prezentita en formo de dialogoj. Laŭ Platono, objektoj estas spegulaĵoj de eterne ekzistantaj ideoj.

2.

Vira antaŭnomo.

platona

1.

Rilata al la doktrino de Platono: la kvin platonaj solidoj.

2.

Pure ideala, praktike neefektiva: admirado platona de virinaj ĉarmoj ^Z; platona amo; platonaj decidoj.

platonismo

Filozofia doktrino de Platono.

mezplatonismo

Filozofia doktrino, naskita en la 2a jarcento. La mezplatonismo opinias ke la Platonaj Ideoj estas pensoj de la dia menso.

novplatonismo

Filozofia doktrino, naskita en la 3a jarcento p.K.en Aleksandrio. Kvankam ĝi estas varia doktrino, ĝenerale en la novplatonismo ĉeestas tiuj temoj de la platona filozofio kiuj utilas por defendi la veraĵojn de la religio, kiuj estas home atingeblaj nur en la intimeco de la sia propra konscienco. Plotino kaj lia disĉiplo Porfirio estis la plej famaj anoj de ĉi tiu doktrino, kaj la kristana filozofo Sankta Aŭgusteno estis influita de iliaj verkaĵoj. Ĉar kelkaj filozofoj el novplatonismo aŭdacis deziri la revivigon de la politeismo kja de ĝia moralo (ĉefe ekde la 4a jarcento), la imperiestro Justiniano fermis la skolon en Ateno (529). Ĉiuokaze ĝi pludaŭris en Aleksandrio ĝis la 7a jarcento sed pere de pli mildaj ideoj.

matematika platonismo

Esprimo kreita de P. Bernays en 1935 por difini la tendencon „konsideri matematikaj objektoj kiel deiĝinta de ĉiu ligo kun la reflekta subjekto“. La teoria bazo devenas de la Resplubliko de Platono, kie la filozofo asertas ke „la matematiko estas kono pri tion kion eterne ekzistas, kaj ĝi ne estas ion kion iam iĝas ekzistanta kaj poste ne plu ekzistanta“. Ĉefaj elstaruloj de la matematika platonismo estis Frege, Cantor, Gödel kaj la unua Russell.