tradukoj: be bg de en fa hu ru

sinekdoĥ/o

sinekdoĥo

Stilfiguro, speco de metonimio, ĉe kiu oni indikas ion per alia io surbaze de kvanta rilato inter ili (tuton per parto, ion specialan per io ĝenerala aŭ inverse): en „sen groŝo en poŝo“ la vorto „groŝo“ estas sinekdoĥo signifanta: mono; en „li estas instruita kapo“ la vorto „kapo“ estas sinekdoĥo signifanta: homo; en „li ekprenis la bridon de la azeno, kaj trotigis la beston“ la uzo de genra nomo „besto“ anstataŭ speciala „azeno“ estas sinekdoĥo celanta eviti ripeton.