Videbla ekstera formo de estaĵo aŭ objekto:
subite virina figuro ekstaris antaŭ mi;
ŝia tuta figuro estis senmovaZ;
nun ŝi per sia tuta figuro elŝoviĝis
en la lumonZ;
(figure)
li estas grava figuro de la angla literaturo.
2.
Belarta prezentaĵo de objekto aŭ estulo:
figuroj de dioj;
sanktfiguroZ;
a)
Ŝakpeco pli
grava
ol peono kaj ordinare skulptita malpli abstrakte ol peono:
reĝo (R,
♔),
damo (D, ♕),
kuriero (K,
♗),
ĉevalo
(Ĉ, ♘),
turo (T, ♖):
sur la tablo estis granda ŝaktabulo kun mirinde
fajne faritaj figuretoj
[2].
Vortfigura, metafora:
vorto uzata laŭ la figura senco.
figuri
1.
(ntr)
Aperi en iu formo, ludi rolon:
en la kongreso li figuris kiel interpretisto
[3];
en la skandalo figuras gravaj politikistoj;
li figuras kiel estro, sed efektive estas nur subulo.
2.
(tr)
Prezenti, reprodukti formon, figuron de estaĵo
aŭ objekto:
la statuo, pentraĵo, bildo figuras personon,
leonon, floron, vazon;
oni figuras per kurbo la ekvacion
f(x,y) = 0[4].
Unu el la
dekduopaj festoj
kristanaj, rememore pri la apero de
Jesuo en glora supernatura
aspekto sur la monto Tabor (Mateo, ĉap. 17a):
la nova preĝejo de Valamo, dediĉita al la
transfiguriĝo de Kristo, estis konstruita
en 1975–1977
[5].
Aro da punktoj, konsiderata de la
vidpunkto de ĝiaj geometriaj ecoj:
ebena figuro (inkluzivata de ebeno).
geometrio.
Specifaj figuroj:
punkto,
linio,
surfaco,
solido.
elementaj geometriaj figuroj
stilfiguro
Esprimo, kiu uzas vortojn neordinare
por atentiga aŭ plaĉa efekto.
figuro,
tropo,
vortfiguro