tradukoj: de es nl pt ru

volitiv/o

volitivo

Verba modalo, per kiu iuj lingvoj esprimas ĝeneralan ideon de volo, ne indikante celecon, deziron, volon, ordonon aŭ peton (u-modalo): la esperanta volitivo respondas jen al la imperativo jen al la subjunktivo de la okcidenteŭropaj lingvoj laŭ tio, ĉu ĝi estas en ĉefa aŭ dependa propozicio.