Ajn montras emfaze nedifinitecon aŭ indiferentecon. Ajn estas uzata kune kun tabelvortoj, ĉefe kun rilataj KI-vortoj, sed ankaŭ kun I-vortoj kaj ĈI-vortoj, iafoje kun NENI-vortoj. Ajn ĉiam staras post la koncerna tabelvorto:
Mi kondukos vin al ŝi, kie ajn ŝi estos trovebla![FA3.79] Ne gravas, kie ŝi estas trovebla.
Kiu ajn ŝi estos, mi deziras al ŝi feliĉon![BV.45] Ne gravas, kiu ŝi estos.
Kiel ajn senbrua kaj trankvila ĝi [la maro] estis, ĉiam tamen ĉe la bordo estis negranda moviĝado.[FA1.106] Eĉ se estus tute senbrue kaj trankvile, estus tamen negranda moviĝo ĉe la bordo.
Kiom ajn mi petis lin, ne helpis petoj, nek minacoj.[Gm.63]
Mi donis solenan promeson, ke mi silentos, ĝis mi revenos, kiam ajn tio ĉi fariĝos.[BV.74]
Ĉiam ajn vi estas bonvena ĉe mi. Venu, kiam vi volas.
Kial ŝi forlasis tiun lokon, en kiu ŝi havis ian ajn eblon, por ion ajn laborenspezi?[M.177] Sen tiu loko tute mankas eblo.
Nenion ajn mi diros. Absolute nenion.
Antaŭ ajn Zamenhof, pro influo de naciaj lingvoj, kelkfoje uzis rilatan KI-vorton, kiam pli logike estus uzi ĈI-vorton aŭ I-vorton. Se ne temas pri enkonduko de subfrazo, ĈI-vorto aŭ I-vorto estas preferinda. Mi konsentas akcepti kian ajn pagon.[M.66] Pli bone: ...ĉian ajn pagon aŭ ...ian ajn pagon.
Noto: Iafoje oni eble povus uzi ajn ne tuj post la tabelvorto, sed post O-vorto, kiun la tabelvorto priskribas. Tiam ajn fariĝus pli emfaza pro la malkutimeco de la konstruo: Protestis neniu homo ajn. Tio estas tamen ankoraŭ apenaŭ uzata.
Ajna = "ĉiu ajn, iu ajn, arbitra": Li legus ajnan stultan libron. (= Li legus ĉiun/ĉian ajn stultan libron.) Prenu ajnan nombron. (= Prenu ĉiun ajn nombron.)