PMEG

Por priskribi A-vorton oni uzas normale E-vorton aŭ E-vortecan vorteton. La priskribo staras preskaŭ ĉiam antaŭ la A-vorto:

• vere feliĉa
• ekstreme longa
• mirinde bela
• tre feliĉa
• tiel bela
• pli bela
• iom varma
• apenaŭ komprenebla

Sed se la priskribata A-vorto estas participo, priskribanta E-vorto aperas ĉu antaŭ ĝi, ĉu post ĝi:

• pekinta senintence^[FE.22]
• multe drinkinta

Oni povas uzi O-vortan frazparton por priskribi A-vorton. La priskribanta frazparto havas ĉiam rolvorteton aŭ N-finaĵon. Se ĝi havas rolvorteton, ĝi staras normale post la A-vorto. Se ĝi havas N-finaĵon, ĝi staras normale antaŭe:

• longa je dek metroj
• legebla sen helpo
• scivolema pri ĉio ajn
• plena de akvo
• farita de mi
• legata de multaj homoj
• skribita per krajono
• mil metrojn alta
• kelkajn paŝojn distanca

Se A-vorto esprimas objektan agon, N-finaĵa priskribo montras la objekton de tiu ago:

• esprimanta grandan inteligentecon^[M.41]
• dirinta la veron^[FE.24]

Oni povas priskribi A-vorton per kompara esprimo kun kiel aŭ ol. Tia priskribo staras ĉiam post la A-vorto:

• longa kiel serpento
• stulta kiel azeno
• feliĉa kiel infaneto
• longa kiel tiu ĉi ŝnuro
• sama kiel mi
• pli longa ol serpento
• pli stulta ol azeno
• pli feliĉa ol li

Por priskribi A-vorton oni ankaŭ povas uzi subfrazon kaj I-verbon. Tia priskribo staras ĉiam post la A-vorto:

• Mi estas feliĉa, ke mi vin akceptos.^[LR.93]
• Ili estis aŭdintaj, ke la reĝo venos viziti.
• Mi estas kapabla instrui nur la francan lingvon.^[M.57]