Konj. montranta, ke la propozicio, kiu sekvas ĝin, estas la
motivigo
aŭ klarigo de la antaŭiranta aŭ postiranta prop.:
mi ridas ĉar vi grimacas;
ĉar vi ne obeas, mi punos vin;
ĉar ni decidis kunvenadi ĉiuhore, tial ni devas
klarigi al ni, por kio ni kunvenasZ.
tial ke;
nome,
kaŭze,
efektive.