tradukoj: be de en fr hu nl pt ru sv

^* -id

I.

Sufikso esprimanta ĝeneralan ideon de naskiteco:

kio estas homido, ke Vi lin atentas? [1]; princido (filo de princo); hundido (naskito de hundino); ĉevalido estas nematura ĉevalo [2]; la filoj, nepoj kaj pranepoj de reĝo estas reĝidoj [3]; la Hebreoj estas Izraelidoj, ĉar ili devenas de Izraelo [4]; la Napoleonidoj esperis longe ricevi denove la tronon de Francujo^Z; brutido^Z; kreskaĵido [5], plantido.

II.

Memstara samsignifa vortero.

ido

1.

Naskito, filo aŭ filino rilate al ambaŭ aŭ ajna el siaj gepatroj: justa kaj helpema li estas, humila kaj rajdanta sur azeno, sur ido de azenino [6]; (figure) ĉi tiuj transmaraj barbuloj, idoj de hundoj, fratoj de Fenicianoj kaj Hebreoj! [7]; ĉe la marbordo alvenis la idoj de aero [8].

2.

Homa ido¹, infano, filo aŭ filino: geedzoj kun multaj idoj; la infanoj devos esti idoj de kiel eble plej kapablaj personoj [9]; sed venu ĉi tien vi, ho filoj de sorĉistino, idoj de adultulo kaj malĉastulino! [10]; ĉu povas virino forgesi sian infaneton kaj ne kompati la idon de sia ventro? [11]; FIG ĉu vi ne estas infanoj de krimo, idoj de mensogo ...? [12]; FIG Berveling estas vera ido de la ekumenisma epoko [13].

3.

praido mi estas filo de saĝuloj, ido de antikvaj reĝoj [14].

4.

(malofte) (evitinde) (figure) disĉiplo la idoj de Apolono, de Orfeo, de Platono, de Lutero, de sankta Bruno.

praido

Posteulo, pranepo post multaj generacioj: la juna rego Hassan la 2a, filo de Mohammed la 5a kaj laŭdire praido de la Profeto, kondamnis Ben Barka al morto [15]; gardisto rigardus ĉiun alian gardiston renkontaton kiel fraton aŭ fratinon, aŭ patron aŭ patrinon, aŭ filon aŭ filinon, aŭ prapatron aŭ praido [16].

idaro

1.

Aro de la homoj devenantaj de sama praavo. gento¹

2.

Posteularo.

3.

(malofte) (figure) Disĉiplaro.