tradukoj: be br de en fr hu nl pl ru

^*ken/o

^*keno

1.

Longa, seka, maldika lignosplito, uzata kiel lumigilo anstataŭ kandelo, aŭ por disbruligi pli grandan lignofajron (kp alumeto) ktp: tiam ni (temas pri gnomoj) sidos en la ŝtona domo, kie brulas la keno, kaj ni trinkos mielvinon el la oraj kornoj de la antikvaj nordlandaj reĝoj [1]; tra la dormo li aŭdis, kiel la maljuna mastrino forigis de la fenestroj lignajn ĵaluziojn, kiel ŝi per kenoj bruligis la samovaron [2].

2.

Rezinoriĉa ligno: kena torĉo.