tradukoj: be de en es fr hu nl pt ru

^*konfid/i [1]

^*konfidi

1.

(tr)
(iun aŭ ion, al iu)

a)

Transdoni al ties prizorgo kun plena fido, ke li plenumos la taskon honeste, kompetente: forveturante la gepatroj konfidis la infanon al la vartistino^B; vi la gajnon de la veto konfidis ne al tute ĝusta mano^Z; konfidi komision al iu; la al mi konfiditan havon mi bone administris^Z; ili ŝipiris al Antioĥia, de kie ili estis konfiditaj al la graco de Dio por la laboro, kiun ili plenumis [2]; ĉu oni intencas konfidi al li pli altan postenon? [3]; mi loĝas ĉe vi, al vi mi konfidis mian propraĵon, kaj vi estas responda pri ĝi [4]; konfidi al iu regadon de provinco; (figure) konfidi semojn al la tero.

b)

Sciigi kun plena fido pri ties diskreteco: konfidi al iu sian malĝojon, siajn timojn, esperojn, projektojn; ŝi al neniu povis konfidi sian malĝojon [5]; mi estas nur la kronprinco kaj ne ĉiujn sekretojn oni povas konfidi al mi [6]; konfidu al mi, ke ĉi tiu traktato estas tre profita [7]. konfidenci, sin konfidi

2.

(x)
Plene certi pri la honesteco, la kapablo de iu, la valoro de io: senlime konfidi iun, al iu^Z; kiu ne konfidas, tiu ne bedaŭras [8]; konfidu, sed vidu [9]; oni ne postulu de ili kalkulan raporton pri la mono, transdonita en iliajn manojn, ĉar ili devas labori konfidate [10]; mi konfidas al via kavalireco [11]; kiam ili komencos prezenti raportojn, ne tro konfidu al la papiruso, sed mem kontrolu tion aŭ alion [12]; ne pensu, ke mi ne konfidas al via saĝo [13]; ili tro konfidas al sia potenco [14]; konfidi al la promesoj de iu; konfidi al tio, kion la praktiko montras^Z. havi konfidon. fidi.
Rim.: La nuanco inter ĉi tiu senco kaj „fidi“ estas malgranda. Aplikate al persono, „konfidi“ precipe koncernas ties moralan valoron.

sin konfidi

Konfidi ^1.b siajn intimajn pensojn, zorgojn k.s.: ho, se estus permesite al ŝi sin konfidi al [la bela reĝo], konfesi al li sian suferadon! [15].
Rim.: La novtestamenta ekzemplo Jesuo ne konfidis sin al ili [16] supozeble havas alian sencon. Ĝi povas esti interpretata per la senco ^1.a („transdoni sin fidante“), sed pluraj nacilingvaj versioj tradukas per simpla „Jesuo ne konfidis al ili“.

konfido

Sento de tiu, kiu konfidas ²: akiri, ĝui, perdi ies konfidon; havi plenan konfidon al iu^Z; ne pripensu malbonon kontraŭ via proksimulo, kiam li kun konfido loĝas ĉe vi [17]; konfido naskas konfidon [18]; tro da konfido kondukas al perfido [19]; kun konfido neniam rapidu [20].

konfida

Montranta konfidon: sinjorino Breine [vidis] sian edzon kaj Stella’n en viva kaj konfida interparolado [21]; al [tiu viro] mi komisiis konfidan mision [22]; la bestoj ne atakis ilin, kontraŭe ili proksimiĝis konfide [23]; tiam ni povos konfide transdoni la sorton de nia afero^Z.

konfidato, konfidatino

Persono, al kiu oni konfidas ²: eĉ mia konfidato, kiun mi fidis, kiu manĝis mian panon, levis kontraŭ min la piedon [24]; al la ankoraŭ antaŭnelonga konfidatino de viaj junecaj revoj vi devas diri, kiamaniere vi venkis tiun fatalismon [25]; la ministro en Peterburgo trovis necesa sendi konfidaton kun la komisio esplori ĉion en la urbo mem [26].

konfidebla

Al kiu eblas konfidi ²: [Eŭristhetos ekstermis la piratojn] kaj al iliaj insuloj lokigis aliajn, konfideblajn, produktemajn gentojn, kiuj ne malpliigis, sed pliigis la jaran imposton [27].

konfidema

Kiu volonte konfidas ²: la birdoj estis tiel konfidemaj, ke ili preskaŭ sidiĝadis sur la ŝultroj de Elizo [28]; la maniero, kiel ili sidis unu apud la alia, esprimis konfideman proksimiĝon [29]; Katja [...] rifuzis nek al li, nek al si la senpekan plezuron de duonhontema, duonkonfidema amikeco [30].

konfidigi

Igi konfidi ², veki konfidon: [lia vizaĝo] estis severa, sed tamen konfidiga [31]; mi eĉ devis timi en miaj revadoj, ke mia imago, kiun miaj malfeliĉoj malkonfidigis, fine turnos tiuflanken sian aktivecon [32].

konfidinda

Inda je konfido: Asarhadon sendis en la straton de l' Tomboj konfidindan homon, ordonante al li atente observi [33]; mi liveris pruvon, ke al atestantoj por ni agrablaj ni kredas ne kontrolante ilian konfidindecon [34]; dum 25 jaroj ili suriradis ĉiujn brakojn de la Neva kune kun la kanaloj de Peterburgo [...] sen pli ol unu malfeliĉaĵo: bona pruvo de l’ taŭgeco kaj konfidindeco de l’ finna gento [35].

konfiditaĵo

Aĵo, kiun oni al iu konfidis ^1.a: mi konas tiun, al kiu mi kredis, kaj mi konvinkiĝis, ke li havas la povon gardi mian konfiditaĵon ĝis tiu tago [36].

konfidulo, konfidulino

konfidato, konfidatino Walter de Stetten, oficiro husara, estis la fianĉo de Mathilde, kaj pro tio li estis ankaŭ la konfidulo de la du amikinoj [37].

malkonfidi

konfidi ² en malnova turo [...] loĝis gardisto kaj strigo: mi malkonfidis al ili ambaŭ, precipe al la strigo [38].

malkonfido

Sento de tiu, kiu malkonfidas: la samtempuloj renkontas [novajn ideojn] ne sole kun rimarkinde obstina malkonfido, sed eĉ kun ia neklarigebla malamikeco [39]; mi vidas, ke miaj malamikoj semis malkonfidon en vian animon [40].

malkonfidema

Kiu emas malkonfidi.

memkonfido

memfido tia memkonfido estis legebla sur ilia vizaĝo, kvazaŭ ĉiu el ili posedus je sia dispono nevenkeblajn regimentojn de spiritoj [41].

havi konfidon

konfidi ² Johano [...] havis plenan konfidon, ke la bona Dio al li helpos [42]; ni parolis [...] pri viroj, al kiuj oni povus havi konfidon [43]; li havis konfidon al neniu, fine li eĉ al si mem ne konfidis, kaj tio estas granda malfeliĉo [44].