tradukoj: be de en es fr hu it nl pt ru

^*korn/o [1]

^*korno

1.

Malmola elstaraĵo, kiu kreskas sur frunto aŭ alia kapo-parto de bestoj, precipe de viraj remaĉuloj: korno de virŝafo, rinocero; (frazaĵo) preni la bovon per la kornoj (iri rekte kaj decide al la plej malfacila afero) ^Z; kornobati, kornofrapi; kornhavaj bestoj.

a)

Bova korno aŭ similformaĵo uzata kiel ujo: Cadok prenis la kornon kun oleo ... kaj sanktoleis Salomonon [2]; trinki el korno.

b)

Besta korno truita ĉe la pinto aŭ ĉe flanko, uzata kiel blovinstrumento: de la supro eksonis korno, al kiu tuj respondis la princa taĉmento [3].

2.

Korna substanco.

3.

(figure) Simbolo de potenco kaj fiero: la nacioj ... levis sian kornon kontraŭ la loĝantojn de Judujo [4]; li rompis ĉiujn kornojn de Izrael [5].

korneca

Farita el substanco simila al korno: korneca kombilo, tabakujo.

kornaro, kornobranĉaro

Branĉformaj kornoj de cervedoj: bela cervo kun majesta kornaro [6].

aŭtokorno

Hupo de aŭto, origine farita el korno kaj plue tiel nomata: eta „PEE“ de aŭtokorno altiris lian atenton [7].

ĉaskorno

Eŭropa metala blovinstrumento kun longa, cirkle volvita tubo kaj vasta kloŝo: jen inter la montoj ekaŭdiĝis la sonoj de ĉaskorno [8].

paperkorneto

Papersaketo pinte rulita: fari paperkornetojn ... oni ne ĉiutage bezonas, sed tiam oni entreprenas ion alian [9].

ŝukorno

Laŭlonga duono de korno aŭ simila duonfunela ilo por faciligi engliton de kalkano en ŝuon.

unukornulo

Besto kun unu korno: la unukornulo tuj aperis kaj kuris rekte kontraŭ la tajloro, kvazaŭ por trapiki lin [10].

dukornulo

Besto kun du kornoj.