tradukoj: be cs de en es fr nl pt ru

^*ordinar/a [1]

^*ordinara

1.

Ne diferenca je la kutimo: ordinara vesto, manĝo, kuracisto; konsiderinte la ordinarecon de la apero^Z.

2.

Ne diferenca je la normala grado: ordinara inteligenteco, knabo; tiu vino estas tre ordinara; esprimi ion per ordinara maniero.

ordinare

Laŭ ordinara maniero; laŭkutime; plejofte, regule: ĉiu amas ordinare personon, kiu estas simila al li^Z; oni uzas ordinare vi anstataŭ ci^Z.

ordinarulo

Ordinara homo nek eminenta nek maleminenta, sen rimarkindaj apartaĵoj: estas bone konate, ke scienculoj ne parolas la saman lingvon kiel ordinaruloj [2].

eksterordinara

1.

Diferenca je la kutima ordo: eksterordinara vorto, vesto; eksterordinaraj elspezoj; okazis io eksterordinara.

2.

Diferenca je la normala grado: eksterordinara talento, spirito, sukceso, gloro.

neordinara

1.

Ne ordinara.

2.

[3] (p.p. punkto a rilate al kompleksa funkcio f) Tia, ke f estas holomorfa en malfermita disko kun centro a, krom ĉe a mem: la funkcio (z-a)^-1 akceptas neordinaran punkton en a. poluso.
Rim.: Kelkaj matematikistoj uzas „singulara“ [4] ĉi-sence. Tio ŝajnas malkonsilinda pro la ĝis nun pure gramatika senco de „singularo“. Bricard parolas pri „neordinara punkto“ de funkcio, sed ja pri „singulara punkto“ de kurbo. Tio ne aspektas tre konsekvenca uzado. Aliaj proponas „singularaĵo“ [5] aŭ „apartaĵo“ [6] kun signifo „neordinara punkto“. Supozante, ke tiaj mallongigaj formoj estus utilaj, sufiĉus diri „neordinaraĵo“.

virina ordinaraĵo^Z

menstruo