tradukoj: be de en fr hu nl pt ru

^*privat/a

^*privata

1.

Eksterofica; aperanta, ekzistanta aŭ plenumata ekster ajna oficiala funkcio aŭ rolo: mi esperas, ke ĝi estos komenco de tiu nova tempo, kiam nia ideo ĉesos esti penado de nur privataj personoj, sed ĝi fariĝos grava tasko por la registaroj de la mondo [1]; la afero Esperanta dependas de nenia persono nek societo, kaj nenia homo per siaj privataj falsaj paŝoj povas havi ian influon sur ĝian sorton [2]; tiuj Respondoj havis karakteron pure privatan, tiel same kiel la respondoj, kiujn en diversaj gazetoj donas aliaj kompetentaj Esperantistoj [3]; sed kelkaj esperantistoj havis la bonan ideon fari per vojo privata tion, kion oficiale fari ni ne povis [4]. ĉiu alia espero aŭ revo, kiun tiu aŭ alia persono ligas kun la Esperantismo, estas lia afero pure privata, por kiu la Esperantismo ne respondas [5].

2.

Speciale, tia kiu koncernas nur la personan aŭ familian vivon de individuo: privata domo; vivon privatan kaŝu la muroj [6]; tiu kontrakto estas mia afero pure privata kaj persona^Z; privata letero; ĉu privata aŭtomobilo aŭ publika transportilo?

3.

Rilata, apartenanta aŭ limigita al fizika aŭ neŝtata jura persono: privata proprieto; alŝtatigi privatan kompanion.
Rim.: La PIV-oj ĉi tie kontrastigas inter „privata“ kaj „publika“, kion mi opinias stranga kaj nelogika (kvankam en iuj lingvoj tiuj vortoj funkcias kiel antonimoj). Arta privata galerio aŭ biblioteko tute bone povas esti malfermita al la publiko; simile pri privata ŝoseo ktp; tial la PIV-an ekzemplon privata enirejo mi opinias malrekomendinda, ĉar ĝi estas perpleksige malklara naciaĵo. [Sergio Pokrovskij]

privatulo

Homo kiel individuo, natura persono ― kontraste al organizaĵo, partio, firmao, ŝtato, jura persono, funkciulo, oficialulo ktp: la prezo de tiu komputilo estas tro alta por privatulo.