tradukoj: be de en fr hu nl pt ru sv

^*pun/i

^*puni

1.

(iun) Kaŭzi al iu suferon kompense de ties malbonago aŭ kulpo: puni iun, ĉar li malobeis, pro ke li malobeis; puni iun je malliberejo, knabon per vergo pro malobeo; kiun Dio amas, tiun li punas^Z; per mono, ne per mano, punu vilaĝanon [1]; kune kaptite, kune punite [2]. pagi, ricevi.

2.

(malbonagon) Puni ties farinton: puni ies malobeon; la Eternulo eliros el Sia loko, por puni la malbonagojn de la loĝantoj de la tero [3].

puno

Sufero per kiu oni punas: monpuno; punlaboro; esti devigita fari ion je puno de morto^B; porti la punon por io^Z; malvirtulo ne restos senpuna^Z.

puninda

Inda ricevi punon:

a)

puninda maliculo; vivis puninde, mortis ridinde [4].

b)

mi konfesas ke mi mensogis kaj vivis duan vivon, kaŝitan disde la homoj, sed tio ne estas ja tiom kruele puninda [5]; puninda mensogo [6].

monpuno

Puno, konsistanta en pago de difinita kvanto da mono.