tradukoj: be de fr hu nl ru

slang/o ^Z

slango

1.

Neformala, buŝa formo de faka aŭ socia ĵargono^1.b: kiu uzas „krokodili“ kaj „kabei“, aŭ „okuli“ por „rigardi“, kaj „rigardilo“ por „okulo“, uzas slangon [1].

2.

Aro da vortoj kaj parolmanieroj, apartenantaj al profesia slango¹ aŭ alimedia ĵargono^1.a, kiuj, uzate ekster sia medio, akiras specialan stilan efekton, ofte apartigan: ja la romano plenas de pariza slango [2].

slangi

Paroli per slango: Parizo slangas en Esperanto [3].

slangaĵo

Propra vorto aŭ dirmaniero de iu slango: strange, por la blato, kiu ĵus malrapide promenis laŭ la piedrandon de la najbara tablo li precize konis la vorton, aldone ĝian latinan nomon kaj eĉ unu slangaĵon [4].