tradukoj: be bg de en es fr hu it nl pt ru sv

^*ŝtel/i

^*ŝteli

Kaŝe forkapti kaj proprigi al si posedaĵon de aliulo: groŝon ŝtelis, ho ŝtelisto, milojn ŝtelis, financisto [1]; unu al alia ŝtelis la butonojn de la vestoj^Z; li ŝtelas de najbaro por doni al altaro [2]; vi ŝtelis al mi mian filon el la brakoj^Z; (figure) vi ŝtelis de mi karan horon^Z. preni, rabi.

ŝtelo

Ago ŝteli: faras rabon kaj ŝtelon, por oferi al Dio kandelon [3].

ŝtele

1.

Per ŝtelo: ŝtele proprigi ion al si;

2.

Kaŝe kaj sekrete, kvazaŭ ŝtelisto: ŝi ŝtele forkondukis lin el la domo^Z; ŝtele enŝoviĝi kaj embuski; ŝtelmove eliri^Z.

ŝtelaĵo

Io ŝtelita: ŝtelaĵokaŝisto estas mem ŝtelisto^Z.

ŝtelisto

Homo, kiu serĉas vivrimedojn en ŝtelado: ŝteletiston oni batas, ŝtelegiston oni ŝatas [4].

ŝtelumi

ŝteliri

elŝteliĝi

Nerimarkite eliri: senbrue li elŝteliĝis el la salono.

enŝteliĝi

Nerimarkite enŝoviĝi: perfidulo enŝteliĝis en niajn vicojn; (figure) en la ekzemplon de kalkulado enŝteliĝis malĝusta nombro^Z; (figure) kun printempo enŝteliĝas nova espero en la korojn.

priŝteli

Senigi iun aŭ ion de io per ŝtelo: oni priŝtelas ne riĉulon, sed sengardulon [5]; strataj buboj priŝtelis la budon.