tradukoj: be de en es fr hu pl pt ru

disjunkci/o

disjunkcio

Logika operacio, kiu al du propozicioj asocias la propozicion, kiu estas vera, se kaj nur se almenaŭ unu el ili estas vera; rezulto de tiu operacio: la disjunkcion de P kaj Q oni foje signas per P∨Q (legu: po aŭ kuo).

vertabelo de disjunkcio

Rim.: Pli tradicia, esperanteca kaj radikŝpara termino estas aŭo. Krome, en la klasika logiko la termino disjunkcio tradicie indikis la disigan konjukcion (kio cetere senteblas en la termino mem: dis-junkcio, dis-igo, aŭ―aŭ). [Sergio Pokrovskij]

ekskluziva disjunkcio

Logika operacio, kiu al du propozicioj asocias la propozicion, kiu estas vera, se kaj nur se precize unu el ili estas vera; rezulto de tiu operacio: la ekskluzivan disjunkcion de P kaj Q oni foje signas per P⊻Q (legu: po aŭ alie kuo); la ekskluziva disjunkcio estas negacio de ekvivalento.

vertabelo de ekskluziva disjunkcio

Rim.: Pli esperanteca kaj radikŝpara termino estas disaŭo. Krome, ĉar en la klasika logiko la termino disjunkcio tradicie indikis la disigan disjukcion, tiun sencon oni tradicie neprigis per la epiteto „strikta“; la epiteto „ekskluziva“ estas iom konfuza, ĉar pli trafe ĝi priskribus komplementon, resp. negon ― do la kombino rezultus en malaŭo: ~(x∨y). [Sergio Pokrovskij]