ent/o

ento

1.: En skolastiko, io (ulo aŭ aĵo) meme, reale kaj individue ekzistanta: la saĝo de Sokrato ne estas la substanca ento komparebla kun Sokrato mem; ŝtono estas ento, ĝiaj pezo, dimensioj kaj situo estas atributoj.
Rim.: Por tiu senco tute sufiĉus „ekzistaĵo“. [Sergio Pokrovskij]
2.: Io ajn individua, ekzistanta reale aŭ koncepte, „la o“: ento estas tio, kio estas, filozofia est(ant)aĵo, (dum) komunlingva „estaĵo“ ordinare estas vivanta ento [1]. objekto, aĵo

Rim.: PV kaj PIV entenas unu saman enigman difinon: „Abstraktaĵo, konsiderata kiel reala ekzistaĵo“. Tio ŝajnas difini alegorion, sed probable temas pri la franca kontrastigo de „reale ekzistantaj aĵoj“ kun procezoj kiel rivero aŭ flamo, kiuj laŭ mezepoka filozofio ne vere ekzistas; laŭ tiu koncepto ankaŭ Sokrato ne estus ento, ĉar la vivo estas procezo, samkiel rivero. Tiu difino PIVa ŝajnas arkaikaĵo neinternacia. [Sergio Pokrovskij]

tradukoj

hispanaj

~o: ente, entidad (individualidad).

portugalaj

~o 1.: ente; ~o 2.: ente.

rusaj

~o 1.: сущее, вещь, чтотость; ~o 2.: вещь, предмет, объект, индивид.

fontoj

1. E. Wüster: La tri fundamentaj reguladoj, Esperanto Triumfonta, 2, 1921; cit. laŭ la represo en: Esperantologiaj studoj, Stafeto 1978, p. 35.

administraj notoj

pri ~o:

	Mi ne tuŝis la francan tradukon, tamen laŭ la vortaroj la
	franca entité estas io tute alia ol la angla entity aŭ
	la Wustera ento, Wesen(heit).  Sed eble la vortaroj
	postrestas?
	[Sergio]

[^Revo] [ent.xml] [redakti...] [artikolversio: 1.11 2010/09/17 16:30:19 ]