tradukoj: be de en es fa fr hu it nl pl pt ru

^*fokus/o

^*fokuso

1.

Punkto, kie kuniĝas la radioj senditaj de unu lumfonto, post ilia trairo tra optika sistemo.

2.

[1] (de koniko) Tia punkto F, ke la rilato inter la distanco de ĉiu punkto M de la koniko al F kaj la distanco de M al la direktanto egalas al la discentreco.
Rim.: Parabolojda spegulo konverĝigas lumradiojn paralelajn al ĝia akso en la komunan fokuson² de la sekcaj paraboloj; alivorte, por parabolo la fokuso² matematika koincidas kun fokuso¹ optika.

3.

(figure) Interkruciĝo, punkto de konverĝo aŭ koncentriĝo: tiu placo estis iam la fokuso de la urba vivo [2]. kerno

4.

(evitinde) fonto⁴, kovejo³, kerno fokuso de la epidemio [3]; tuberkuloza fokuso.
Rim.: En la latina terminaro „focus“ povas havi du kontraŭajn signifojn: „la punkto de konverĝo“ (la optika fokuso), kaj „fonto de disvastigo“ (en iuj terminoj medicinaj). Pli sistememaj terminaroj disigis tiujn du signifojn, esprimante la fontan signifon per tradukita metaforo, kaj la konverĝan per sona transskribo (kia la esperanta fokuso). Tiel estas en la Fundamento (ekz-e en la traduko rusa estas „фокусъ“, sed ne „очагъ“); kaj tiel estas en modernaj tekstoj: se la sovaĝaj birdoj estus la ĉefa fonto de la epizootio, oni estus observinta ilian amasmorton kie ili svarmas [4]; homo malsaniĝinta pro variolacio samtempe fariĝis fonto de infekto al aliaj [5]. [Sergio Pokrovskij]

enfokusigi

Kundirekti al io, kiel al centra punkto: enfokusigi la atenton, la intereson; li palpebrumis rapide kaj penis enfokusigi la okulojn je mi [6].