tradukoj: be ca de en es fa fr hu nl pt ru

2imperativ/o

imperativo

1.
GRA Gramatika modo, per kiu multaj lingvoj esprimas la ordonon en sendependa propozicio (ekz.: venu! , ne faru tion! ); la imperativo tradukiĝas en Esperanto per la u-modo, kiu estas pli larĝsenca kaj esprimas ĝenerale deziron aŭ volon en sendependaj aŭ dependaj propozicioj. VD:subjunktivo, volitivo.
2.
(figure) Ordona, nepra formulo de morala devo: la imperativo de la konscienco.

imperativa

1.
Rilata al la gramatika imperativo: imperativa modo, formo.
2.
Nepre trudanta, deviganta: imperativa ordono, devo; imperativa mandato. VD:nepra, absoluta.

tradukoj

anglaj

~o 1.: imperative; ~o 2.: imperative; ~a 1.: imperative; ~a 2.: imperative.

belorusaj

~o 1.: загадны лад; ~o 2.: імпэратыў, загад; ~a: імпэратыўны, загадны.

francaj

~o: impératif; ~a: impératif.

germanaj

~o 1.: Imperativ, Befehlsform; ~o 2.: Imperativ; ~a: imperativ.

hispanaj

~o 1.: imperativo.

hungaraj

~o 1.: felszólító mód, imperativus; ~o 2.: belső erkölcsi parancs.

katalunaj

~o 1.: imperatiu.

nederlandaj

~o 1.: imperatief, gebiedende wijs; ~o 2.: imperatief; ~a: gebiedend.

persaj

~o 1.: وجه امری; ~o 2.: ضرورت; ~a 1.: امری; ~a 2.: ناگزیر، اجباری، لازم‌الاجرا.

portugalaj

~o 1.: imperativo (gramática); ~o 2.: imperativo; ~a: imperativo.

rusaj

~o 1.: повелительное наклонение; ~o 2.: императив, веление; ~a: императивный, повелительный.
[^Revo] [impera.xml] [redakti...] [artikolversio: 1.19 2009/09/02 16:30:53 ]