tradukoj: be de en es fr hu it nl pl ru

kanon/o

kanono

1.

Grava eklezia regulo, koncernanta la kredon, kulton kaj disciplinon.

2.

Norma listo:

a)

Norma listo da libroj kiujn koncerna konfesio rigardas kiel sanktajn: malnovtestamenta kanono, novtestamenta kanono, masora kanono.

b)

Eklezia katalogo de la sanktuloj.

kanona

1.

Rilata al kanono ¹, konforma al ĝi: la kanona juro, la kanonaj horoj.

2.

Rilata al kanono ^2.a: la kvar kanonaj evangelioj.

3.

(fakula ĵargono)[1] Plej natura. kanona bazo, kanona projekcio.
Rim.: La vorto ne havas precizan sencon. Ĝi nur servas por kvalifiki iujn objektojn, kiujn oni povas ial konsideri plej „naturaj“, „evidentaj“, „regulaj“, ktp.

enkanonigi

Solene enskribi iun en la kanonon de la sanktuloj aŭ beatuloj.

duakanona

Apartenanta al iu el la Bibliaj libroj (aŭ ties partoj) kies aŭtento estas kontestata kaj kiujn la eklezio rigardas malpli aŭtoritataj.
Rim. 1: La termino estas romkatolika. Ĝi ŝajnas implici ekziston de iu „dua kanono“, pri kio fakte ne temas.
Rim. 2: Simila nocio ekzistas en ortodoksismo; tamen tie temas pri „libroj bibliaj“, el kiuj unuj estas kanonaj, kaj iuj estas „bibliaj eksterkanonaj“ (la eklezio ankaŭ ilin rigardas instruaj kaj rekomendindaj, presigas ilin en siaj biblioj, sed ne plene agnoskas ilin „Die inspiritaj“). La ortodoksa Biblio entenas je 4 libroj pli da ili ol la romkatolika Vulgato.
Rim. 3: Protestantoj, polemike, rifuzas distingi tiajn librojn disde la apokrifoj.
Rim. 3: Precipe temas pri la malnovtestamentaj libroj kiuj ne eniris la masoran kanonon; tamen ankaŭ iujn librojn novtestamentajn iuj (i.a. la romkatolikoj) rigardas duakanonaj: Hebreoj, Jakobo, Judas, 2Petro, 1Johano, 2Johano, Apokalipso.