- a)
- Bildigo de kartezia produto de pluraj aroj al la p-a inter ili, kiu ĵetas ĉiun opon al ĝia p-a termo: tian bildigon oni nomas kanona projekcio al la p-a faktoro; en vektora spaco Kn la projekcio al ajna el la n faktoroj ĵetas vektoron al ĝia p-a komponanto laŭ la kanona bazo.
- b)
- [1]
(en vektora spaco)
Tia endomorfio
p, ke ĝi egalas al la
kunligaĵo
kun si mem; simb. p◦p = p:
la kerno kaj la
bildaro de projekcio estas
komplementaj;
se U estas la kerno de p kaj
V ĝia bildaro, tiam oni diras, ke
p estas „projekcio al subspaco
V, paralele al subspaco U“.
vektora projekcio. - c)
-
(en afina spaco)
Afina
bildigo, asociita al
projekcio
1.b.
oblikva projekcio.
- d)
- [2]
(en eŭklida afina spaco)
Tia projekcio
1.c, ke la kerno kaj bildaro de
la asociita endomorfio estas ortaj.
orta projekcio.
Ĉiu el la diversaj metodoj, uzataj por prezenti sur ebena surfaco
parton aŭ tuton de la tera aŭ ĉiela sfero.
Desegnaĵo de objekto, konstruo, maŝino k.s., farita
sur ebeno laŭ certaj konvencioj:
horizontala, vertikala, profila projekcio.
Luma bildo, sendata sur pli-malpli proksiman ekranon per speciala
lanterno.
