tradukoj: be cs de en es fr hu la nl pt ru

^*kron/o [1]

^*krono

1.

Cirklaĵo por meto sur la kapon de iu, sur la ekstremon de io:

a)

kapornamo el kunplektitaj floroj, branĉetoj, folioj, en iuj kulturoj militista, sporta aŭ civila honorsigno: krono el oranĝaj floroj.

b)

metala kapornamo, signo de moŝteco, precipe de reĝeco en eŭropa kaj aliaj kulturoj: markeza krono; ŝi havis sur la kapo grandegan oran kronon, ornamitan per briliantoj kaj karbunkoloj [2]. la dorna krono (mokkrono de Jesuo) [3].

diademo, girlando, ringo

2.

(figure) Signo aŭ simbolo de merito, de sukceso: krono de gloro estas la grizeco (de maljunulaj haroj) [4]; meti la kronon sur (sukcese tutfini) sian laboron; brava virino estas krono por sia edzo [5].

3.

(figure) Reĝeco, suvereneco: aspiri al la krono; la prerogativoj, bienoj, diamantoj, parolado de la krono (reĝo).

Aŭstrala Krono (CrA)

Sud-hemisfera stelfiguro (Corona Australis).

Boreala Krono (CrB)

Nord-hemisfera stelfiguro (Corona Borealis).

kroni

1.

Ornami per krono: la junulinoj kronis siajn amikinojn per floroj.

2.

Ceremonie agnoski ies meriton aŭ atingon per surkapigo de krono reala aŭ metafora: kroni la laŭreaton en konkurso. premii. laŭrokrono

3.

Unuafoje ceremonie surkapigi kronon^1.b kiel signon de la monarka potenco: kroni reĝon, imperiestron.

4.

(figure) Rekompenci per atingo de rezulto: la sukceso kronis lian penadon; saĝuloj estas kronataj de klereco^Z; se vi ne kronos mian konstantan amon, tiam mi ne valoros la teran ekzistadon [6].

5.

(figure) Esti supra (space) aŭ fina (tempe, proceze) parto de io: kupolo kronas la palacon; la vojeton kronis malluma, densa arbaro^B; girlandoj da floroj gaje kronis la kolonojn; montoj kronitaj de eterna neĝo; (frazaĵo) la fino kronas la verkon [7].