tradukoj: be ca de en fr hu nl pt ru sv

^*princ/o

^*princo

1.

Regnestro kies rango estas malpli alta ol tiu de reĝo.

2.

Membro aŭ posteulo de reĝa aŭ imperiestra familio. reĝido

3.

Nobelo plej altranga.

kronprinco

Reĝido heredonta la reĝecon.

princino

1.

Edzino de princo, akirinta la titolon per edziniĝo: ke li estis tre instruita, alte estimata, amata de la princoj kaj princinoj, kaj ke li partoprenadis en ĉiuj iliaj festoj [1].

2.

Reĝidino en sonĝo princinon mi vidis [2].

princido

Filo de princo, ankoraŭ ne heredinta lian titolon: krom tio la azeno taŭgas por princido aŭ reĝino [3]; la princido, al kiu mi frakasos la kapon, se li vagados ĉi tie [4].

princidino

Needziniĝinta filino de princo: „Princidino Mary“ (romano de M. Lermontov)

princujo^PIV

Lando aŭ subŝtato regata de princo: Songo (ĉine Song) estis princujo en la 11a jarcento antaŭ nia erao [5]; regneto kiel la princujo Sealand (Marlando), 550-kvadratmetra platformo staranta sur du pilieroj je sep maraj mejloj de la marbordo de Anglujo, kun propraj princo, pasportoj, moneroj ... [6].

princlando^PIV

Princujo kiu estas lando.

ĉefprinco

1.

La titolo de la supera princo (klanestro de la rurikidoj) en la Kieva Regno kaj poste en la Moskva Regno: kiel senioro de la gento li havis ĉiujn rajtojn kaj eblojn iĝi ĉefprinco de la Kieva Regno [7].

2.

En la orienta Eŭropo, feŭdestro de granda princujo havanta aliajn princojn inter siaj vasaloj.