tradukoj: be de fr hu nl ru

⁴provok/i

provoki

1.

(iun) Atake, ŝoke instigi al batalo, al disputo aŭ ajna reago: provokita de interpelaciantoj, la ministro ekparolis; ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael [1]; gardu vin, princo – diris ŝi kun provokanta rigardo [2]; intence provokanta tono^B; mi akceptas vian provokon kaj duelos kun vi. defii, spiti

2.

(ion) Estigi motivojn de batalo aŭ disputo, ĝin iel kaŭzi: provoki la atakon^B; kiu efektive provokas la ribelon [3]? agentoj provokantaj^B.

provoka

Spita, instiga al batalo, debato, vet-agado.

provoko

Ago, sinteno sentata kiel ekscita, reag-instiga: jes, Alice, mi faris la provokon. Ĉu malbone [4]?

provokisto

Homo, kiu provoke agas komisie de aŭtoritato deziranta pretekston por ĝenerala subpremado: kiuj krias: „For la neŭtralismon!“ en la terorlandoj, tiuj, en plej bona okazo, estas blindaj fanatikuloj, aŭ simple provokistoj [5].