tradukoj: be cs de en fr hu nl ru tr uk

^*sol/a [1]

^*sola

1.

Neakompanata, ne estanta kun aliaj, izolita: promeni sola; ili apartenu al vi sola, sed ne al aliaj kun vi^Z; se vi blasfemas, vi sola suferos^Z; mi mortigos la reĝon solan^Z (kiam li estos sola)..

2.

Nehelpata: fari sola; mia brako sola sufiĉos.

3.

Unu kaj neniu kroma: li sola estas kulpa^B; ne diru, ke ĉiuj junuloj filoj de la reĝo estas mortigitaj, ĉar nur Amnon sola mortis [2].

4.

Ununura, unika: mi estis filo dorlotata kaj sola de mia patrino^Z; sufiĉe frue ĉe mi formiĝis la konscio, ke la sola lingvo internacia povas esti nur ia neŭtrala^Z.

sole

1.

Izolite, neakompanate aŭ nehelpate: promeni sole; malfeliĉo malofte venas sole [3]; baldaŭ montriĝis, ke nur la vorto Esperanto, sole aŭ kun aliaj vortoj, klare diferencigas nian lingvon de aliaj^Z.
Rim.: En tiu senco oni uzas prefere la adjektivan formon.

2.

Estante ne pli multa aŭ konsiderate sen iu aŭ io alia; esceptante la aliajn; nur: la decido pri lingvaj aferoj apartenas sole al la L.K.^Z; homoj fratoj ne ekzistas, ekzistas sole Rusoj, Poloj, Germanoj, ktp^Z; tio estas la sole ebla natura irado de la aferoj^Z; sole en okcidenta Afriko ekzistas ses aŭ sep literaturoj; sole dum lasta jarcento la loĝantaro de l' tero duobliĝis.
Rim.: Por insisti Z uzas ofte, kvazaŭpleonasme, la duoblan esprimon sole nur: en la lingvo internacia oni devas obei sole nur la logikon^Z; el tiu grandega nombro da provoj nur du, sole nur du atingis efektiviĝon^Z; la domon de David sekvis sole nur la tribo de Jehuda^Z.

soleco

Stato de iu estanta sola.

soleca

Izolita; malproksima je ĉiuj aliaj; malhavanta kunulojn; senakompana; senhelpa: korfavoru min, ĉar mi estas soleca kaj mizera^Z; preĝejo staris solece sur monteto^Z; la urbo estos solecigita kaj forlasita^Z.

solsola

Vere sola; ununura: ŝiaj geavoj ... havis en ŝi sian solsolan konsolon [4].