-op
[2] Sufikso montranta la kolektivecon kaj uzata por derivi el numeraloj aŭ kvantaj vortoj substantivon kun la senco „grupo el indikita nombro da anoj“, el kiu oni povas plu derivi adjektivojn aŭ adverbojn kun la senco „kolektive“, „kune“ ktp.-
ŝi restis duope kun la virinoZ;
akiro kaj perdo rajdas duope
[3];
ili venis triope (ĉiuj tri kune);
fadeno triopigita ne baldaŭ disŝiriĝoŝZ;
kvaropige faldita papero;
kvinope ili sin ĵetis sur minZ;
kiomope ni estas?
rigardu kiel multope jam aliĝis al ni la
BritojZ;
multope ni pli frue finos la laboron ol
unuopeZ;
marŝi arope.
Rim.: PV kaj PIV difinas ankoraŭ alian sencon: „en grupoj de“: pasi unuope (unu post unu) sur la ponteto; viciri kvarope; verŝi gutope. Tion mi (Sergio Pokrovskij) opinias eraro. Por indiki tiajn disajn opojn oni uzu "po": pasi po unu sur la ponteto („pasi unuope“ pli probable signifus „pasi sole“); viciri po kvar („viciri kvarope“ plie signifus ke entute estis 4 personoj kiuj iris vice) verŝi pogute. Kp tiuj ĉi du amikoj promenas ĉiam duope [4]. (ĉi tie duope = „ambaŭ kune“)
po,
obl.
Rim.: Op almetiĝas ne nur al numeraloj, kiel on, sed ankaŭ al ĉiaj substantivoj.
opa
- Kolektiva: oni ne povas nomi doktrino tiun opan duonfrenezon .
opo
- 1.
- Grupo da homoj kun komuna celo aŭ agado: opo da pilkludantoj.
- 2.
[5]
Elemento de kartezia produto de
pluraj aroj; intuicie: sinsekvo el finia nombro da objektoj (ne
nepre malsamaj), prenitaj en difinita ordo.
finilonga vico,
n-opo.
Rim.: Tiu termino aperas en [6], sed en kombinatorika kunteksto, do konjekteble kun la senco, kiun ni donas al kombinaĵo.
n-opo
[7]-
Opo kun
n termoj:
n-opon oni kutime signas per skribaĵo
de la tipo
(x1,x2,...
xn);
la objektojn konsistigantajn n-opon oni
nomas ĝiaj anoj aŭ termoj;
duopoj ankaŭ nomiĝas
paroj;
koordinata triopo;
kvaropo,
kvinopo,
sesopo,
sepopo,
okopo...
Rim.: El la klarigaj elementoj troveblaj en [8] sekvus, ke n-opo estus nenio alia ol n-elementa aro. La sama aŭtoro preferas nomi „n-vico“ la nocion, kiu respondas al la supra difino. Male, la difino trovebla en [9] estas teĥnike malsama al la nia, sed laŭcele kongruas.
unuopa
- Izolita, aparta, individua: en Esperanto la uzado de la prepozicioj estas tute logika kaj regula kaj oni ne bezonas lerni parkere ĉiun unuopan esprimon [10]