tradukoj: be br de en es fr hu nl pt ru

^*vual/o [1]

^*vualo

1.

Peco de ŝtofo, tuko, uzata por kaŝi, kovri ion, precipe la vizaĝon de virinoj: la vualoj de monaĥinoj; senvualigi sin.

2.

(figure) Ĉio, kio kaŝas la veron aŭ la realon: vualo falis de liaj okuloj; espereble tiu katastrofo forŝiros la vualojn de la homa kredemeco (forigos la iluziojn kaj montros la realaĵon, okulo); la tempo fine ĵetos vualon (forgesigos) sur tiujn malĝojigajn rememorojn.

vuali

1.

Kovri, kaŝi per vualo aŭ vualsimila tegaĵo: densaj nuboj vualis la lunon; la valo estis vualita de nebulo^B; kiam nokto vualas, ĉiuj koloroj egalas [2] envolvi

2.

(figure) Kovri, konfuzante aŭ malhelpante la rigardon: la larmoj vualis liajn okulojn^B, lian rigardon; okuloj vualitaj per malĝojo; neĝpluvo vualis la vitrojn; la partieco vualas vian prudenton^B; frunto vualita (maltrankviligita) per medito^B.

senvuale

Tute malkaŝe: mi senvuale diros al vi, ke...

senvualigi

Forigi la vualon de iu aŭ io.