En la Hebrea Biblio,
tabui, apartigi por
ofero:
kaj ĉio anatemita en Izrael apartenu al ili
(al la pastroj)
[1].
En la Nova Testamento kaj en la ortodoksismo, publike malakcepti
― eksigi (membron de eklezio) aŭ malaprobi (opinion
rigardatan hereza aŭ kontraŭkristana):
se iu ne amas la Sinjoron Jesuo Kristo, li estu anatemita
(t.e. tiu ne rajtu resti membro de la eklezio)
[2];
se iu al vi instruas ian evangelion krom tiu,
kiun vi ricevis, tiu estu anatemita
[3];
ĉar mi volus, ke mi estu anatemita
(t.e. disigita, apartigita) for de Kristo por
miaj fratoj, miaj parencoj laŭ la karno, kiuj estas
Izraelidoj
[4];
malsaman interpreton de la koncepto anatemo demonstris
la 5a Ekumena Koncilio, kiu anatemis origenismon, malgraŭ
la opozicio de la okcidentaj episkopoj, kiuj ne komprenis,
kiel eblas anatemi (en ilia interpreto, malbeni) mortinton.
Rim.: En ortodoksismo anatemo rilate personon estas la sama afero kiel ekskomuniko en la okcidenta kristanismo. Ĝia celo estas ne puni la obstinulon, sed averti la fidelulojn pri ties herezo aŭ peko. [Sergio Pokrovskij]
En katolikismo kaj iam en la malfrua judismo, solene kaj
definitive rite eksigi kun eklezia aŭ sinagoga
malbeno.