tradukoj: be br cs de el en es fr hu it la nl pl pt ru sk sv tp

^*herb/o [1]

^*herbo

1.

Nealta natura vegetalaro, kiel tiu kovranta la grundon en stepo, paŝtejo aŭ gazono, konsistanta el unujaraj aŭ plurjaraj radikhavaj vegetaloj kun maldika trunko neligna: vojon batitan herbo ne kovras [2]; depost tiu tempo la remparo fortikiĝis kaj baldaŭ kovriĝis per abunda herbo [3]; per herbo oni vin nutros kiel bovojn [4]; kiel herbo, matene ĝi floras kaj ĝermas, vespere ĝi dehakiĝas kaj sekiĝas [5]; venis akridoj kaj skaraboj sennombraj kaj formanĝis la tutan herbon en ilia lando [6].
Rim.: Laŭ PIV2 tiusenca herbo konsistas el poacoj; kvankam iuj el ili (ekz-e festuko, elimo ktp) efektive estas tipaj herbospecoj, tamen reale temas pri multe pli vasta nocio. La koncepto ne estas bazita sur botanika klasifiko, ĝi estas ekologia kaj mastrumada: herbo¹ estas vivoformo (ankaŭ trifolio kaj luzerno estas herboj, sen esti poacoj); kaj en la mastrumado herbo estas nocio, kontrasta al greno: seka herbo estas fojno, seka greno estas pajlo. Tritiko estas poaco, sed komunlingve ĝi ne estas herbo. Jen aŭtoritataj ekzemploj pri nepoaca herbo: ĉar kiel floro de herbo li forpasos [7]; la verda herbo kun la malgrandaj ruĝaj kaj blankaj floroj estis la subpieda tapiŝo [8]. [S. Pokrovskij]

2.

(malofte) herbero homojn kaj brutojn kaj ĉiun herbon de la kampo batdifektis la hajlo kaj ĉiujn arbojn de la kampo ĝi rompis [9].

3.

Nedaŭra planto unujara (vivas nur unu jaron), somera (ĝermas printempe kaj fruktas somere aŭ aŭtune), vintra (ĝermas aŭtune kaj fruktas sekvajare printempe), dujara (ĝermas en unu jaro kaj floras kaj fruktas en sekva jaro), plurjara herbo.

herbero

Unuopa individua vegetalo el tiaj, kiuj konsistigas herbon¹: Floro falis ankoraŭ! sekiĝis herbero kaj mortis, Velkis pro vintra la frosto ĝia verdanta folio! [10]; marta mateno, / mateno suna, / lastaj nebuloj, unuaj herberoj [11]; la reĝidinoj rigardis unu la alian, rigardis sur la teron kaj inter la herberoj ili ekvidis grandajn nuksojn [12].

herbaĉo

Herbo, malutila por la kulturado: inter herbaĉoj kaj urtikoj ĝi kuŝis tie en angulo [13].

herbejo

Loko, kie kreskas sovaĝa aŭ kulturata herbo: flororiĉa, sufiĉe granda herbejo [14].

birdoherbo

meza stelario la sturno fajfis, kiel oni lin lernigis, kaj la avino pendigis birdoherbon super la kaĝo [15].

hundherbo

agropiro

panherbo

cerealo

verukherbo

kelidonio