tradukoj: be de el en es fr hu it nl pl pt ru

hind/o [1]

hindo

1.

Ŝtatano de Hindujo.

2.

Homo kun hinda nacieco: fakte ĉinoj kaj hindoj (en Malajzio) scipovas paroli sian gepatran lingvon, sed estas analfabetaj en tiu lingvo [2]; en sia longa ruĝa vesto staras la Hindino sur la brullignaro, avide la flamoj elŝovas siajn langojn supren ĉirkaŭ la virino kaj ŝia mortinta edzo [3].

hinda

Rilantanta al hindoj, ilia nacieco aŭ ŝtato: sur la folio de la lotuso ĝi pelas la sanktan akvon de la rivero Gango kaj la okuloj de la Hinda knabino eklumas, kiam ŝi ĝin ekvidas [4]; [en Malajzio] en hindaj kaj ĉinaj familioj la infanoj parolas hinde aŭ ĉine kaj en lernejoj ili lernas la malajan kaj anglan [5];

Hindujo

Ŝtato situanta en suda Azio kaj limanta norde al Pakistano, Ĉinujo, Nepalo kaj sude kiel dento etendiĝas en la Hindan Oceanon: tio estis en la tempo de Aĥaŝveroŝ, kiu reĝis de Hindujo ĝis Etiopujo super cent dudek sep landoj [7]; Holger la Dano militakiris la grandan landon Hindujon ĝis la orienta fino de la mondo, ĝis tiu arbo, kiu estas nomata arbo de la suno [8]; la ideo de Kolumbo ke devas ekzisti okcidenta vojo Hindujon ŝajnas al ni nun tiel simpla, tiel natura [9]. Barato

Hinda Oceano

Parto de la oceano inter Afriko, Azio kaj Oceanio.

hindeŭropa

Rilata al la granda lingvofamilio, disvastiĝinta en 15-10aj jc a.K. en Hindujo, Persujo, Anatolio kaj Eŭropo: klopodon rekonstrui lingvan praformon (same kiel oni rekonstruis la hindeŭropan pralingvon) oni povas opinii aŭ esprimo de estimo por la lingvaj tradicioj, aŭ lingvistika ludismo [10].