tradukoj: be de en es fr he hu it nl pl ru sv

¹karn/o [1]

karno

1.

Komunlingva nomo de la molaj histoj, kontraste al la ostoj (la malmolaj histoj) unuflanke, al sango kaj limfo (la likvaj histoj), aliflanke: mi hakos al vi la akrajn spronojn en la karnon^Z; la hundoj formanĝos la karnon de Izebel^Z; ĉeesti kun karno kaj ostoj (proprapersone); la bestoj diskarnis la kadavraĵon^Z; karnon kune kun ĝia animo, la sango, ne manĝu [2]; karnoriĉa besto; senkarna skeleto; Benjamen estas lupo karnoŝira [3]; kaj cirkumcidu la karnon de via prepucio, kaj tio estu signo de interligo inter Mi kaj vi [4]; (figure) tranĉi rekte en la karnon (akre kaj trafe kritiki) [5]. viando

2.

Tia substanco, konsiderata kiel la portanto de biologia vivo, kiel la fizika parto de homo, ofte kontraste al lia spirito: kaj mia juna karno pro la trompo || kaj troa martelado de l' destino || ne ardas plu, ne plu al ĝoj' incitas [6]; malsat' al via karno min voras kiel drako, || sopir' de l' brula korpo reveas kun akuto, || sufokas memorbildoj per polpa ĉirkaŭbrako, || doloro mia kantas kiel tremanta fluto [7]; nek karno kaj sango, sed la koro faras nin patroj kaj filoj^Z; ŝia infano, ŝia propra karno kaj sango ... [8]; iri la vojon de ĉiu karno^Z (morti).

3.

Molaĵo de frukto aŭ legomo, la mola fibreca substanco, lokita sub ties ŝelo, konsiderata kontraste al la kerno(j): la karno de persiko, de melono. pulpo

karnulo^Z

mortemulo neniu povas tion plenumi al la reĝo, krom la dioj, kiuj ne vivas inter karnuloj [9].

enkarniĝo

Unuiĝo de dio kun homo en la persono de Jesuo: per la Enkarniĝo Dio eniris homan historion [10].

dentkarno, dentokarno

Karno de la makzeloj ĉirkaŭanta la dentajn radikojn. gingivo

karnokoloro

Koloro de haŭto de ne sunbruniĝinta blankulo: karnokoloraj ŝtrumpoj.